هدفم  تو بودی

راه را مدام اشتباه رفتم

کسی راهنماییم نکرد

کسی با من حرف نزد

من تنها بودم

و تنها با عطر عشق مست میشدم و می رفتم...

چقدر عاشق تو بودم

چقدر عاشق تو هستم

کاش تا همیشه عاشقت بمانم

گاهی راه خسته می کند

و فراموش میشود آن بهشت موعودی که در پایان راه است

بهشت موعود من

باید از مسیر عاشقیت لذت میبردم

لذت از مسیر بزرگ ترین رمز "رشد عاشق" است

اشتباه کردم...

باید بقول حافظ زیر باران غمت رقص کنان می رفتم

"زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت

هر که شد کشته او نیک سرانجام افتاد"

حافظ، خدایت بیامرزد

من که تک تک اشعارت را از بر بودم

چرا به این حرف مهمت توجه نکردم

همه راز همین بود

باید از مسیر عاشقی لذت ببرم

و تسلیم معشوق مهربانم باشم

آه محبوب نازنین و مهربانم

مرا ببخش

بی حد مرز عاشق تو ام

و همه من بفدای لبخند نگاه زیبایت

برایم دعا کن

و مرا تا ابد بپذیر...

بهشت موعود من

بهشت ابدی من...

مرا تا ابد بپذیر.